Thursday, 9 May 2013

ദൂരങ്ങൾ ഇല്ലാതെയാകുമ്പോൾ.......


4 comments:

  1. ദേവൂട്ടീ , മിഴിനീരായി പടര്‍ന്നു ...!
    ഒന്നു നൊന്തു ... വല്ലാതെ തന്നെ ..
    പുതുകളുടെ വഴികള്‍ തേടി പൊയില്ലെങ്കിലും
    ഈ വരികള്‍ക്കുള്ളില്‍ എന്തൊ തങ്ങി നില്പ്പുണ്ട്
    ചക്രകാലുകളില്‍ ഒതുങ്ങി പൊകേണ്ടി വരുന്നവരുടെ
    മനതാപം മുഴുവനടക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു ...
    കൂടേ ജാനുയേച്ചിയും , അപ്പുവും , വിനയനും
    അവരുടെ വഴികളില്‍ വിധിയായ് നില കൊള്ളുന്നു ..
    ഒരൊ മരണത്തിനും ഒരൊ നിമിത്തമുണ്ടാകാം
    പക്ഷേ ഇവിടെ കരള്‍ പിടയുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ നരച്ച
    പകലുകളിലേക്ക് , രാത്രികളിലേക്ക് ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന
    ജഡമാകുന്ന മനസ്സ് അതു കൊതിച്ചല്ലെങ്കില്‍ കൂടി
    നടന്ന് കേറുന്നത് .. എനിക്കും തൊന്നുന്നുണ്ട്
    ദാമ്പത്യവും , ആണ്‍പെണ്‍ സ്നേഹങ്ങളുമെല്ലാം
    കാമത്തില്‍ മാത്രം അധിഷ്ടിതമാകുന്നോ എന്ന് ..?
    ദേവൂട്ടിയുടെ മനസ്സിലേക്ക് നന്നായി പടര്‍ന്ന് കയറീ കഥാകാരീ ..
    ഇങ്ങനെയുള്ള ജന്മങ്ങള്‍ക്ക് ജാനു ചേച്ചിയേ പൊലെ ഉള്ള
    ദൈവസാന്നിധ്യങ്ങളേ ചാരെ കൊടുത്തിട്ടും , ഒന്നു ജീവിക്കാമായിരുന്നു ..
    പൊലിഞ്ഞ് പൊകുന്ന ആ മനസ്സിനോട് സഹതാപമല്ല , മറിച്ച് ...
    എന്തൊ ഉള്ളില്‍ തടഞ്ഞ് നില്‍ക്കുന്നു , ഒട്ടും ചോരാതെ -
    ആ മനതാപങ്ങള്‍ പകര്‍ന്ന് വച്ചു കൂട്ടുകാരീ ...

    ReplyDelete
  2. ദേവൂട്ടിയുടെ നിസഹായവസ്ഥ വല്ലാതെ സങ്കടപ്പെടുത്തി .
    അമ്മയെപ്പോലെ സ്നേഹം പരന്ന ജാനു ചേച്ചി .
    വയ്യാതായപ്പോൾ സ്നേഹവും കരുതലും അവസാനിപ്പിച്ച വിനയൻ ,അപ്പു ,.
    അവർ കുറച്ചെങ്കിലും സ്നേഹം കൊടുത്തിരുന്നെകിൽ .
    നമ്മുടെ ഇടയിലൊക്കെ സംഭവിക്കുന്നതു തന്നെ .
    വളരെ നന്നായി ദേവുന്റെ ഹൃദയ നൊമ്പരം വായനക്കാരിലേക്ക് പകര്ത്താൻ കഴിഞ്ഞു എന്ന് തന്നെ ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു .

    ReplyDelete
  3. ചില എഴുത്തുകൾ വായിച്ചാൽ നാം എന്ത് കമാന്റ് ഇടും എന്നത് വല്ലാതെ കുഴക്കാറുണ്ട്, എങ്കിലും ഇത് വല്ലാതെ മനസ്സിലേക്ക് ഇറങ്ങി, ഇത് മറ്റൊരു മനസ്സിൽ ദു:ഖങ്ങൾ പകർത്തിയതാണ്, എഴുത്തുകാരി ഇത്ര അസ്വസ്ഥയാണോ എന്ന് പോലും ഞാൻ സംശയച്ചു പോക്കുന്നു

    ReplyDelete
  4. ദേവ്വൂട്ടിയുടെ നൊമ്പരങ്ങൾ.., നിസ്സഹായതെ വല്ലാതെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നു..

    ReplyDelete